អង្គការសង្គមស៊ីវិលជាតិ និងអន្តរជាតិ ដែលធ្វើការផ្នែកលើកកម្ពស់សេរីភាពសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា មើលឃើញថា ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស និងនិទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន នៅតែជាកង្វល់ខ្លាំងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥នេះ ដែលការណ៍នេះ ពួកគេបានស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលចាត់វិធានការដោះស្រាយបញ្ហានេះឱ្យបានឆាប់រហ័ស និងមានប្រសិទ្ធភាព។
ការលើកឡើងនេះ ស្របពេលទិវាអន្តរជាតិដើម្បីបញ្ចប់និទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន នៅថ្ងៃទី០២ ខែវិច្ឆិកា ដែលត្រូវបានអនុម័តឱ្យធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៣មក ដោយសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ។ សេចក្តីសម្រេចរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិនេះ ក៏បានថ្កោលទោសគ្រប់ទម្រង់នៃការវាយប្រហារ និងការប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកធ្វើការនៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ព្រមទាំងជំរុញដល់រដ្ឋភាគី ឱ្យអនុវត្តនូវវិធានការជាក់លាក់ប្រយុទ្ធប្រឆាំងលើវប្បធម៌និទណ្ឌភាព។
ទិវានេះ ក៏ជាអំពាវនាវដល់រដ្ឋជាភាគី ក្នុងការលើកកម្ពស់សុវត្ថិភាព និងបង្កបរិយាកាសដែលអ្នកសារព័ត៌មាន អាចបំពេញការងាររបស់ខ្លួនដោយឯករាជ្យ និងមិនមានការជ្រៀតជ្រែកផងដែរ។
ស្របពេលការប្រារព្ធទិវាអន្តរជាតិដើម្បីបញ្ចប់និទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន នៅថ្ងៃទី០២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៥នេះ អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងសមាគមសារព័ត៌មានជាតិ និងអន្តរជាតិចំនួន ១១ស្ថាប័ន ក្នុងនោះមាន សមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា(ខេមបូចា) មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ(CCIM) អង្គការ Alliance of Independent Journalists (AJI) នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងស្ថាប័ន Gerakan Media Merdeka (Geramm) នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាដើមនោះ បានបង្ហាញពីកង្វល់កាន់តែខ្លាំងនៅឆ្នាំ២០២៥ នេះ ចំពោះការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស និងឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនោះ បន្តថា បើតាមកំណត់ត្រារបស់មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកសារព័ត៌មានចំនួន ១៥នាក់ ត្រូវបានសម្លាប់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៤មក ក្នុងនោះ មានអ្នកសារព័ត៌មានចំនួន ១២នាក់ បានរាយការណ៍អំពីបញ្ហារសើប ដូចជា បញ្ហាបរិស្ថាន និងបញ្ហានយោបាយ ដែលអ្នករងគ្រោះទាំងនោះ មិនទាន់ទទួលបានយុត្តិធម៌នៅឡើយទេ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ក៏បានស្រង់កំណត់ត្រារបស់ខេមបូចាដែរថា ចាប់ពីខែមករា ដល់ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៥ មានករណីរំលោភសិទ្ធិលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងស្ថាប័នសារព័ត៌មានសរុបចំនួន ៤៧ ករណី ហើយក្នុងចំណោមនោះ មាន៣៧ករណី ជាការគំរាមគំហែងផ្លូវច្បាប់ សកម្មភាពយាយីតាមផ្លូវច្បាប់ ដែលរួមមានការកោះហៅសួរចម្លើយ ការចាប់ខ្លួន ការឃុំខ្លួន និងការឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ន។ បន្ថែមពីនេះទៀត អាជ្ញាបណ្ណសារព័ត៌មានចំនួន៥ ត្រូវបានដកហូត ហើយ ៥ករណី ជាការបំពានលើរាងកាយ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បន្តថា៖ «ទាំងនេះជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហានិទណ្ឌភាពកាន់តែទូលំទូលាយ ដែលអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះការរំលោភបំពានលើអ្នកសារព័ត៌មាន ជារឿយៗមិនត្រូវបានដាក់ទោសទំនុកចិត្តបន្ថែមទៀតនៅក្នុងប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌[…] ការវាយប្រហារលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងបុគ្គលិកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ គឺជាការវាយប្រហារមកលើយើងទាំងអស់គ្នា ព្រោះពួកគេជាសំឡេងដ៏សំខាន់សម្រាប់សាធារណជន»។
បញ្ហានេះ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលទាំងនោះ ក៏បានអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ចាត់វិធានការឱ្យបានឆាប់រហ័ស និងជាក់លាក់ ដើម្បីធានានូវការស៊ើបអង្កេតប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ឯករាជ្យ និងតម្លាភាព ចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួម បានគូសបញ្ជាក់ថា៖ «យើងសូមទាមទារយុត្តិធម៌សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយ ដែលសិទ្ធិរបស់គេមិនត្រូវបានអើពើ។ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែថ្កោលទោស និងបញ្ចប់នូវនិទណ្ឌភាពចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស»។
នាយិកាប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ(CCIM) អ្នកស្រី ឆន សុគន្ធា មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី០៣ ខែវិច្ឆិកានេះថា ចំនួនករណីនៃការធ្វើទុកបុកម្នេញ រួមទាំងការគំរាមកំហែងអ្នកសារព័ត៌មានតាមផ្លូវតុលាការនៅកម្ពុជា បានបន្តកើនឡើង ខណៈដែលរបាយការណ៍ផ្សេងៗបានបញ្ជាក់ពីការថយចុះនៃសេរីភាពសារព័ត៌មាន។
អ្នកស្រីថា៖ «ស្ថាប័នយើង គឺជាស្ថាប័នមួយដែលផ្ដល់ការគាំទ្រទៅដល់អ្នកសារព័ត៌មានផ្នែកច្បាប់ ក៏បន្តការកត់ត្រាទុកនូវបញ្ហាដែលកើតឡើងចំពោះអ្នកសារព័ត៌មានហ្នឹង ក៏យើងមើលឃើញថា ចំនួនករណីដែលកើតឡើងសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានហ្នឹង នៅតែមានការកើនឡើង[…] អ៊ីចឹងជាការទាញការចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងឆ្នាំនេះ យើងមើលឃើញហើយរបាយការណ៍ខាងអង្គការអ្នកសារព័ត៌មានគ្មានព្រំដែន គាត់បានចេញនៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥នេះ គឺប្រទេសកម្ពុជាយើងធ្លាក់រហូតដល់១៦១ នៅក្នុង១៨០ប្រទេស»។
កាលពីថ្ងៃទី២ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៥ អង្គការអ្នកសារព័ត៌មានគ្មានព្រំដែន (Reporters Without Borders) បានចាត់ថ្នាក់ប្រទេសកម្ពុជានៅលេខ ១៦១ ក្នុងចំណោម ១៨០ ប្រទេសក្នុងឆ្នាំ២០២៥ ដែលចំណាត់ថ្នាក់នេះបានថយចុះ១០លេខ ពីលេខ១៥១ ក្នុងចំណោម ១៨០ ប្រទេស កាលពីឆ្នាំ២០២៤។ ការទម្លាក់ចំណាត់ថ្នាក់ប្រទេសកម្ពុជានេះ ដោយអង្គការអន្តរជាតិមួយនេះ ផ្អែកលើកត្តាបរិបទនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ក្របខណ្ឌច្បាប់ បរិបទសង្គម និងកត្តាសុវត្ថិភាពជាដើម។
យ៉ាងណា សម្រាប់ អ្នកស្រី ឆន សុគន្ធា អំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បើកលំហរសេរីភាពសារព័ត៌មាន និងពន្លឿននីតិវិធីក្នុងការស្វែងរកយុត្តិធម៌សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានដែលបានស្លាប់ និងរងគ្រោះអំឡុងពេលបំពេញការងារតាមវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន ដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហានិទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន។
អ្នកស្រីបានស្នើថា៖ «ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា សុំពន្លឿនទៅខាងតុលាការ ដើម្បីធ្វើការដោះស្រាយ ឬក៏ស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនទៅដល់អ្នកសារព័ត៌មានទាំងអស់ ដែលគាត់បានពលីដោយសារអាជីពជាអ្នកសារព័ត៌មាន ហើយធ្វើកិច្ចការងារក្នុងការលើកកម្ពស់វិស័យសារព័ត៌មាន[…] សុំបើកលំហទៅដល់អ្នកសារព័ត៌មាន ដែលគាត់ហ៊ាននៅក្នុងការរាយការណ៍ព័ត៌មានពិត ជូនទៅដល់មហាជន[…]កុំឱ្យមានការយាយី ការបំភិតបំភ័យ និងការបៀតបៀន[លើអ្នកសារព័ត៌មាន]»។
នាយកប្រតិបត្តិសមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា(ខេមបូចា) លោក ណុប វី យល់ថា បញ្ហានិទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន អាចនឹងធ្វើឱ្យអ្នកសារព័ត៌មាន មានការភ័យខ្លាចក្នុងការរាយការណ៍ព័ត៌មានពិត និងព័ត៌មានរសើបក្នុងសង្គម។
លោកថា៖ «អ្នកសារព័ត៌មានឯករាជ្យដែលគាត់ចូលរួមច្រើននៅក្នុងការពិនិត្យ តាមដាន ធ្វើសេចក្ដីរាយការណ៍រឿងបរិស្ថាន សិទ្ធិមនុស្ស រឿងសង្គមផ្សេងៗ រួមទាំងទាក់ទងអំពើពុករលួយផ្សេងៗហ្នឹង គឺថាពួកគាត់មានការខ្លាចរអា បើសិនជាករណីនិទណ្ឌភាពហ្នឹង វានៅតែបន្តអូសបន្លាយ ហើយជនដៃដល់ហ្នឹង មិនត្រូវបានចាប់ខ្លួនយកមកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមផ្លូវច្បាប់ឱ្យបានតឹងរឹងទេ»។
ករណីនេះ លោក ណុប វី ស្នើអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធពន្លឿនការស៊ើបអង្កេត និងបិទបញ្ចប់សំណុំរឿងដែលកើតឡើងលើអ្នកសារព័ត៌មាន នាពេលកន្លងមក ដោយមិនត្រូវអត់ឱនដល់ជនល្មើសឡើយ។ លោកក៏ស្នើឱ្យមានការពង្រឹងបន្ថែម សម្រួល និងផ្ដល់មធ្យោបាយឱ្យអ្នកសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា អាចធ្វើការខ្លួនបានងាយស្រួល។
របាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០២៤ របស់ខេមបូចា ចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី២ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៥ បានឱ្យដឹងថា ក្នុងឆ្នាំ២០២៤ មានការកត់ត្រាឧបទ្ទវហេតុយ៉ាងហោចណាស់ ៤១ករណី ដែលប៉ះពាល់ដល់អ្នកសារព័ត៌មានជាង ៦០នាក់ ហើយក្នុងចំណោមករណីទាំងនោះ មានចំនួន ៦៨ភាគរយពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពផ្លូវច្បាប់។ ករណីជាច្រើនក្នុងចំណោមនោះ អ្នកកាសែតត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់ និងបរិហារកេរ្តិ៍ ក្រោយពីពួកគេបានរាយការណ៍ប៉ះពាល់ដល់មុខមាត់ អាជ្ញាធរ និងបុគ្គលផ្សេងទៀត។
ចំណែក នាយកទទួលបន្ទុកការងារទូទៅនៃអង្គការការពារសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ លោក អំ សំអាត សង្កេតឃើញថា បញ្ហានិទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស ឬភាពដែលជនប្រព្រឹត្តិនៅក្រៅប្រព័ន្ធច្បាប់ គឺជាក្តីកង្វល់ និងជាក្តីបារម្ភមួយរបស់សង្គមស៊ីវិល ព្រោះជនដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើស នៅមិនទាន់ត្រូវបានចាប់ខ្លួនយកមកផ្តន្ទាទោសនៅឡើយ។
លោកថា៖ «និទណ្ឌភាព គឺបង្កើតនូវភាពអត់យុត្តិធម៌ ប្រសិនបើសង្គមមួយ បើមាននិទណ្ឌភាពច្រើនបង្កឱ្យមាននៅភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គម បង្កឱ្យប្រជាពលរដ្ឋបាត់ជំនឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ បង្កឱ្យសង្គមបែកបាក់សាមគ្គីភាព ឯកភាពជាតិ ប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍ និងសេដ្ឋកិច្ចជាតិ»។
បើតាម លោក អំ សំអាត រាជរដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាសមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធ គួរបន្តចាត់វិធានការស៊ើបអង្កេត និងចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់ឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីធានាថាជនដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសសម្លាប់អ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស ក៏ដូចជនដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ និងឧក្រិដ្ឋផ្សេងទៀត ត្រូវបាននាំយកទៅផ្តន្ទាទោសតាមច្បាប់។
លោកបន្ថែមថា៖ «អាជ្ញាធរ រាជរដ្ឋាភិបាល និងភាគីពាក់ព័ន្ទ គួររួមគ្នាបញ្ឈប់និទណ្ឌភាពលើឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកកាសែត និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស ដោយធានាថារាល់បទល្មើសឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកកាសែត និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស ត្រូវស៊ើបអង្កេតដោយហ្មត់ចត់ តម្លាភាព និងយុត្តិធម៌ ហើយធានាថារាល់អ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើសត្រូវនាំយកទៅផ្តន្ទាទោសតាមច្បាប់»។
សម្រាប់ អ្នកសារព័ត៌មានបរិស្ថាន លោក អ៊ុក ម៉ៅ វ័យ៥៨ឆ្នាំ ដែលកំពុងជាប់បណ្ដឹងនៅតុលាការចំនួន ២០សំណុំរឿង បានអះអាងថា ការដែលលោករងបណ្ដឹងទាំងនោះ គឺដោយសារលោករាយការណ៍ពីការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ ដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងមន្ត្រីមួយចំនួន។
លោកថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំជាប់បណ្ដឹង២០សំណុំរឿង ពាក់ព័ន្ធជាមួយមន្ត្រីគាត់រកស៊ីអារឈើខិលខូចអ៊ីចឹងទៅខ្ញុំយកព័ត៌មានផ្សព្វផ្សាយទៅ បែរជាគេខឹងខ្ញុំឡើងតុលាការ[…] សព្វថ្ងៃរឹតត្បិតអ្នកសារព័ត៌មានមិនថាព័ត៌មានខាងណា បើព័ត៌មានណាដែលនិយាយទៅលើកជើងរដ្ឋាភិបាល សារព័ត៌មាននោះអាចនៅគង់វង្ស[…] អ៊ីចឹងបានថាសព្វថ្ងៃ គេរឹតត្បិតអ្នកសារព័ត៌មាន មិនឱ្យហ៊ាននិយាយស្ដីអីពីទង្វើមន្ត្រីដែលគាត់ធ្វើមិនល្អ»។
ករណីនេះលោក អ៊ុក ម៉ៅ បានដល់រដ្ឋាភិបាល បើកលំហសេរីភាពសារព័ត៌មាន និងមានចំណាត់ការទៅលើមន្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តខុស ព្រមទាំងគួរមានការលើកទឹកចិត្តអ្នកសារព័ត៌មាន ដែលហ៊ានរាយការណ៍ព័ត៌មានពិត ពីភាពអសកម្មរបស់មន្ត្រី និងបញ្ហារសើបផ្សេងៗក្នុងសង្គម ដើម្បីឱ្យមានការស្ថាបនា និងអភិបាលកិច្ចល្អក្នុងសង្គម។
ជុំវិញបញ្ហានេះ Press Start Cambodia មិនអាចសុំការអធិប្បាយពីអុ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក សេង ឌីណា និងលោក ឯម ច័ន្ទមករា បានទេគិតត្រឹមរសៀលថ្ងៃទី៣ ខែវិច្ឆិកានេះ។
យ៉ាងណា អ្នកនាំពាក្យក្រសួងព័ត៌មាន លោក ទេព អស្នារិទ្ធ បានលើកឡើងថា ពុំអាចចាត់ទុកថាករណីណាមួយជានិទណ្ឌភាពបានទេ ប្រសិនបើនីតិវិធី និងដំណើរការនានា ស្ថិតក្នុងក្របខណ្ឌតុលាការ ដែលមិនទាន់បានបញ្ចប់។
លោកបន្តថា៖«តាមទិន្នន័យ និងរបាយការណ៍របស់ក្រសួងព័ត៌មាន រយៈពេល ៨ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គឺមិនមានអ្នកសារព័ត៌មានណាម្នាក់ត្រូវសម្លាប់ ក្នុងពេលបំពេញការងារប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈ ក្រមសីលធម៌ជាអ្នកសារព័ត៌មាននោះទេ។ គិតចាប់ពីឆ្នាំ២០២៤ ដល់ដើមឆ្នាំ២០២៥ យោងតាមទិន្នន័យស្ថិតិដដែលនេះ អតីតអ្នកសារព័ត៌មាន និងមន្ត្រីក្រសួងព័ត៌មានសរុបចំនួន ៤ រូប បានទទួល មរណភាពដោយជរាពាធ ហើយអ្នកសារព័ត៌មាន ១ រូបបានទទួលមរណភាព ដោយការលបបាញ់ព្រោះគំនុំផ្ទាល់ខ្លួន ដែលករណីនេះត្រូវបានជម្រះក្តីហើយ»។
ជាមួយគ្នានេះ លោក អស្នារិទ្ធ ក៏បានអំពាវនាវដល់អ្នកសារព័ត៌មានទាំងអស់ ឱ្យគោរពក្រមសីលធម៌ក្នុងការងាររបស់ខ្លួន ព្រមទាំងត្រូវបង្កើនការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ ពិសេសនៅពេលរាយការណ៍ពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើឧក្រិដ្ឋ ឬបទល្មើសផ្សេងៗ ដោយត្រូវសហការជាមួយអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ លោកក៏ក្រើនរំលឹកអ្នកសារព័ត៌មាន មិនត្រូវអនុវត្តហួសដែន ឬលើសពីតួនាទីរបស់ខ្លួន និងមិនត្រូវប្រើព័ត៌មានដើម្បីប្រយោជន៍អ្វីមួយ ដែលវាអាចនាំមកនូវផលវិបាក ហានិភ័យនិងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។
កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែមេសា ក្រសួងព័ត៌មាន ក៏បានបង្ហាញរបាយការណ៍ស្ទង់មតិមួយនៅឆ្នាំ២០២៥ ដែលបានបង្ហាញអំពីលំហសេរីភាពប្រសើរក្នុងការប្រកបការងារផងដែរ ក្នុងនោះ អ្នកសារព័ត៌មានចំនួនជាង ៨៦% បានអះអាងថា មានសេរីភាពពេញលេញក្នុងការប្រកបអាជីពជាអ្នកសារព័ត៌មាន ដោយមានសុវត្ថិភាព គ្មានការយាយី និងមានបរិយាកាសងាយស្រួលក្នុងការប្រមូលព័ត៌មានពីប្រភពផ្សេងៗ សម្រាប់ការសរសេរ ផលិត និងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានរបស់ខ្លួនដោយសេរី។
តែយ៉ាងណា ក្នុងទិវាអន្តរជាតិដើម្បីបញ្ចប់និទណ្ឌភាពនៃឧក្រិដ្ឋកម្មលើអ្នកសារព័ត៌មាន នៅថ្ងៃទី០២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៥នេះដែរ អគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ លោក អង់តូនីញូ ហ្គុយតេរេស (António Guterres) ដែលត្រូវបានស្រង់សម្តីមកផ្សព្វផ្សាយក្នុងទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ(United Nations) បានអំពាវនាវឱ្យមានការការពារអ្នកបម្រើការងារផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងពិភពលោក ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចអនុវត្តការងារចាំបាច់របស់ពួកគេដោយសុវត្ថិភាព។
លោកបានព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលកំពុងកើនឡើងលើអ្នកសារព័ត៌មាន អំឡុងពេលពួកគេស្វែងរកការពិត រួមទាំងការរំលោភបំពានដោយពាក្យសម្ដី ការគំរាមកំហែងផ្លូវច្បាប់ ការវាយប្រហារលើរូបរាងកាយ ការចាប់ខ្លួន ការធ្វើទារុណកម្ម និងការស្លាប់ពួកគេជាដើម។
លោកថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាបាត់បង់សំឡេងរបស់យើង នៅពេលដែលអ្នកកាសែតត្រូវបានបំបិទសំឡេង[…] សូមយើងរួមគ្នាការពារសេរីភាពសារព័ត៌មាន ទាមទារឱ្យមានការទទួលខុសត្រូវ និងធានាថា អ្នកដែលនិយាយការពិត អាចធ្វើបានដោយគ្មានការភ័យខ្លាច»៕